Ενα παραδειγμα για να καταλάβουμε πως ένα προϊόν τοπικο γίνεται παγκόσμιο είναι αυτό της φέτας....Το κατάλευκο με σφιχτή μάζα και υπόξινη γεύση, εθνικό τυρί της Ελλάδας και η κατανάλωση του είναι που κατατάσσει τους Έλληνες στην πρώτη βαθμίδα της παγκόσμιας τυροφαγίας, με πάνω από 10 κιλά κατά κεφαλήν ετήσια κατανάλωση.
Η φέτα και τα γευστικά της χαρακτηριστικά, διαμορφώνουν την ελληνική συνήθεια της παρουσίας τυροκομικών στο οικογενειακό τραπέζι καθ΄ όλη την διάρκεια του γεύματος ή του δείπνου.
Αποτελεί σημαντικότατο (κύριο θα μπορούσαμε να πούμε) μεζέ για ούζο και ένα από τα βασικότερα συστατικά σε πάρα πολλά παρασκευάσματα σε όλες σχεδόν τις τοπικές κουζίνες στην Ελλάδα.
Σήμερα η «φέτα», πασίγνωστη σε όλο τον κόσμο και περιζήτητη σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική με ικανότατο πρεσβευτή την «χωριάτικη σαλάτα», κατακτά την όρεξη κάθε καλοφαγά.
Η «Φέτα» αποτελεί «Προστατευμένη Ονομασία Προέλευσης» (Π.Ο.Π) από το 1992. Η τελική τακτοποίηση του θέματος αυτού διήρκεσε σχεδόν 14 χρόνια μιας και η ζήτηση του προϊόντος είναι πολύ μεγαλύτερη από τις διαθέσιμες ποσότητες, γεγονός που καθιστά ιδιαίτερα δελεαστική την προσπάθεια παραποίησης του προϊόντος από εταιρίες μεγάλων γαλακτοπαραγωγών περιοχών άλλων Ευρωπαϊκών χωρών.Η φέτα παράγεται από πρόβειο ή αιγοπρόβειο γάλα και με το ποσοστό γίδινου γάλακτος να μην ξεπερνά ποτέ το 30%. Οι περιοχές που παράγεται και φέρει νόμιμα σήμερα το όνομα της είναι η Στερεά Ελλάδα, η Θεσσαλία, η Ήπειρος, η Μακεδονία, η Θράκη, η Πελοπόννησος και η Λέσβος.
Το μεγάλο πλεονέκτημα της φέτας είναι ότι διατηρεί ανέπαφα στα λιπαρά της τα αρώματα των βοτάνων των ελληνικών βουνών, όπως αυτά μεταφέρονται στο ολόπαχο πρόβειο γάλα. Αυτό οφείλεται στον τρόπο παραγωγής της, κατά την οποία, το τυρόπηγμα δεν βράζει ούτε ψήνεται σε υψηλές θερμοκρασίες και σε όλη την διάρκεια της παραγωγικής διαδικασίας και συντήρησης προστατεύεται από τις επιδράσεις του αέρα, μιας και καλύπτεται συνεχώς από ελαφριά άλμη.
Η φέτα ξεχωρίζει σε δύο κύριες κατηγορίες, την βαρελίσια και την φέτα σε μεταλλικό δοχείο. Στην πρώτη, το προϊόν στεγνώνει σε μεγάλα κομμάτια σχήματος τροχού ή και τοποθετείται σε ξύλινα βαρέλια αφού κοπεί σε ημικύκλια. Συνήθως σε αυτά τα τυριά μπαίνει και κατσικίσια πυτιά που τους προσδίδει μία πικάντικη πιπεράτη γεύση. Η βαρελίσια φέτα διατίθεται συνήθως σε τρίγωνα σφηνοειδή κομμάτια και προτιμάται από τους κατοίκους της Στερεάς Ελλάδας και της Πελοποννήσου.
Σε όλα τα υπόλοιπα μέρη και ιδιαίτερα στη Θεσσαλία και την Μακεδονία όπου παράγονται και οι μεγαλύτερες ποσότητες, συναντάμε την φέτα σε τετράγωνα κομμάτια να συντηρείται μέσα σε μεταλλικά δοχεία. Σε αυτό το τυρί σπάνια θα συναντήσουμε την πιπεράτη γεύση, η οποία μερικές φορές από τους γνώστες, θεωρείται και μειονέκτημα, όταν παρουσιάζεται στο συγκριμένο προϊόν.Η φέτα είναι ένα τυρί που τρώγεται από μικρούς και μεγάλους, αποτελεί καλό μεζέ, ιδανικό κολατσιό, εξαιρετικό άρτυμα στα λαχανικά, τα όσπρια, τα ζυμαρικά και κύριο συστατικό σε πίτες και άλλα παρασκευάσματα.
Η έντονη και υπόξινη γεύση της την κάνουν να είναι δύσκολη στα οινικά συνταιριάσματα. Το κρασί που μπορεί και την τιθασεύει και ζευγαρώνει μαζί της είναι η καλή ρετσίνα. Από το πάντρεμα αυτό θα μπορούσαμε να παραδειγματιστούμε και να τολμήσουμε να συνδυάσουμε την φέτα μας και με ένα «αρετσίνωτο Σαββατιανό». ( πηγη www.nline.gr )
Η φέτα και τα γευστικά της χαρακτηριστικά, διαμορφώνουν την ελληνική συνήθεια της παρουσίας τυροκομικών στο οικογενειακό τραπέζι καθ΄ όλη την διάρκεια του γεύματος ή του δείπνου.
Αποτελεί σημαντικότατο (κύριο θα μπορούσαμε να πούμε) μεζέ για ούζο και ένα από τα βασικότερα συστατικά σε πάρα πολλά παρασκευάσματα σε όλες σχεδόν τις τοπικές κουζίνες στην Ελλάδα.
Σήμερα η «φέτα», πασίγνωστη σε όλο τον κόσμο και περιζήτητη σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική με ικανότατο πρεσβευτή την «χωριάτικη σαλάτα», κατακτά την όρεξη κάθε καλοφαγά.
Η «Φέτα» αποτελεί «Προστατευμένη Ονομασία Προέλευσης» (Π.Ο.Π) από το 1992. Η τελική τακτοποίηση του θέματος αυτού διήρκεσε σχεδόν 14 χρόνια μιας και η ζήτηση του προϊόντος είναι πολύ μεγαλύτερη από τις διαθέσιμες ποσότητες, γεγονός που καθιστά ιδιαίτερα δελεαστική την προσπάθεια παραποίησης του προϊόντος από εταιρίες μεγάλων γαλακτοπαραγωγών περιοχών άλλων Ευρωπαϊκών χωρών.Η φέτα παράγεται από πρόβειο ή αιγοπρόβειο γάλα και με το ποσοστό γίδινου γάλακτος να μην ξεπερνά ποτέ το 30%. Οι περιοχές που παράγεται και φέρει νόμιμα σήμερα το όνομα της είναι η Στερεά Ελλάδα, η Θεσσαλία, η Ήπειρος, η Μακεδονία, η Θράκη, η Πελοπόννησος και η Λέσβος.
Το μεγάλο πλεονέκτημα της φέτας είναι ότι διατηρεί ανέπαφα στα λιπαρά της τα αρώματα των βοτάνων των ελληνικών βουνών, όπως αυτά μεταφέρονται στο ολόπαχο πρόβειο γάλα. Αυτό οφείλεται στον τρόπο παραγωγής της, κατά την οποία, το τυρόπηγμα δεν βράζει ούτε ψήνεται σε υψηλές θερμοκρασίες και σε όλη την διάρκεια της παραγωγικής διαδικασίας και συντήρησης προστατεύεται από τις επιδράσεις του αέρα, μιας και καλύπτεται συνεχώς από ελαφριά άλμη.
Η φέτα ξεχωρίζει σε δύο κύριες κατηγορίες, την βαρελίσια και την φέτα σε μεταλλικό δοχείο. Στην πρώτη, το προϊόν στεγνώνει σε μεγάλα κομμάτια σχήματος τροχού ή και τοποθετείται σε ξύλινα βαρέλια αφού κοπεί σε ημικύκλια. Συνήθως σε αυτά τα τυριά μπαίνει και κατσικίσια πυτιά που τους προσδίδει μία πικάντικη πιπεράτη γεύση. Η βαρελίσια φέτα διατίθεται συνήθως σε τρίγωνα σφηνοειδή κομμάτια και προτιμάται από τους κατοίκους της Στερεάς Ελλάδας και της Πελοποννήσου.
Σε όλα τα υπόλοιπα μέρη και ιδιαίτερα στη Θεσσαλία και την Μακεδονία όπου παράγονται και οι μεγαλύτερες ποσότητες, συναντάμε την φέτα σε τετράγωνα κομμάτια να συντηρείται μέσα σε μεταλλικά δοχεία. Σε αυτό το τυρί σπάνια θα συναντήσουμε την πιπεράτη γεύση, η οποία μερικές φορές από τους γνώστες, θεωρείται και μειονέκτημα, όταν παρουσιάζεται στο συγκριμένο προϊόν.Η φέτα είναι ένα τυρί που τρώγεται από μικρούς και μεγάλους, αποτελεί καλό μεζέ, ιδανικό κολατσιό, εξαιρετικό άρτυμα στα λαχανικά, τα όσπρια, τα ζυμαρικά και κύριο συστατικό σε πίτες και άλλα παρασκευάσματα.
Η έντονη και υπόξινη γεύση της την κάνουν να είναι δύσκολη στα οινικά συνταιριάσματα. Το κρασί που μπορεί και την τιθασεύει και ζευγαρώνει μαζί της είναι η καλή ρετσίνα. Από το πάντρεμα αυτό θα μπορούσαμε να παραδειγματιστούμε και να τολμήσουμε να συνδυάσουμε την φέτα μας και με ένα «αρετσίνωτο Σαββατιανό». ( πηγη www.nline.gr )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου