ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Στο συγκεκριμένο κείμενο γίνεται λόγος για τα συστήματα δημόσιας επικοινωνίας τα οποία είναι μέρος της <<πολιτισμικής βιομηχανίας>> και συγκεκριμένα την κριτική πολιτική οικονομία η οποία στοχεύει στο να δείξει ότι οι συνέπειες των διάφορων τρόπων χρηματοδότησης και οργάνωσης της πολιτισμικής παραγωγής αφορούν τόσο το φάσμα των λόγων και των αναπαραστάσεων στο δημόσιο χώρο όσο και την πρόσβαση του κοινού σε αυτό. Ενώ η κριτική πολιτική οικονομία έχει ενταχθεί θεσμικά στις κοινωνικές επιστήμες και αντλεί μελετητές κυρίως από τις τάξεις των οικονομολόγων ,των πολιτικών επιστημόνων και των κοινωνιολόγων , οι σχολές και τα προγράμματα των πολιτισμικών σπουδών εντάσσονται κυρίως στα τμήματα ανθρωπιστικών σπουδών και στελεχώνονται από μελετητές που προέρχονται από τις ανθρωπιστικές ιστορικές επιστήμες . Άρα οι δύο ομάδες προσεγγίζουν τον τομέα της επικοινωνίας βάσει διαφορετικών ενδιαφερόντων και διαφορετικών σημείων αναφοράς. Υπάρχουν δύο συνδεόμενοι τομείς που αφορούν την μελέτη του τομέα της επικοινωνίας από τις πολιτισμικές σπουδές. Ο πρώτος αφορά την ανάλυση των πολιτισμικών κειμένων , μεταξύ των οποίων και αυτά που παράγει η βιομηχανία των ΜΜΕ και ο δεύτερος εξετάζει πως ερμηνεύει το κοινό τα προϊόντα των ΜΜΕ και πως τα εντάσσει στην κοσμοθεωρία του αλλά και στη ζωή του. Η κριτική πολιτική οικονομία διαφέρει από την κυρίαρχη μορφή οικονομικής επιστήμης σε τέσσερα βασικά σημεία. Πρώτον είναι ολιστική ,δεύτερον είναι ιστορική , τρίτον μία από τις ασχολίες της είναι η ισορροπία καπιταλιστικής δράσης και παρεμβατικής εξουσίας του πολίτη και τέταρτον δεν περιορίζεται σε τεχνικά αποδοτικότητας αλλά καταπιάνεται με βασικά ζητήματα ηθικής. Ενώ η παραδοσιακή οικονομική επιστήμη θεωρεί την ‘οικονομία’ έναν διακριτό και εξειδικευμένο χώρο, η κριτική πολιτική οικονομία ενδιαφέρεται για την αλληλεπίδραση της οικονομικής οργάνωσης και της πολιτικής , κοινωνικής και πολιτισμικής ζωής. Στην πολιτική οικονομία , ωστόσο ,τα επιχειρήματα για την κατάλληλη ισορροπία κρατικής και ιδιωτικής δραστηριότητας ποτέ δεν ήταν αμιγώς τεχνικά αφού εδράζονταν σε μία θεώρηση του <<δημόσιου αγαθού>>. Ο Ανταμ Σμιθ ,ο οποίος τερμάτισε τη σταδιοδρομία του ως καθηγητής ηθικής φιλοσοφίας θεωρούσε ότι η αγορά είναι ένα σύστημα όχι απλώς αποδοτικότερο αλλά και ηθικά ανώτερο. Παρόλα αυτά , αξίζει να κρατήσουμε την ιδέα της δημόσιας σφαίρας , αρκεί να προσθέσουμε ότι αυτή πρέπει να είναι αρκετά ανοιχτή, ώστε να εκπροσωπούνται όλες οι κοινωνικές ομάδες με τα ενδιαφέροντα τους . Τέλος για να αναδείξουμε τα ενδιαφέροντα της κριτικής πολιτικής οικονομίας των επικοινωνιών θα σταθούμε σε τρεις τομείς ανάλυσης . Ο πρώτος έχει σχέση με την παραγωγή πολιτισμικών αγαθών, ο δεύτερος σχετίζεται με την εξέταση της πολιτικής οικονομίας των κειμένων και ο τρίτος αφορά την αποτίμηση της πολιτικής οικονομίας στην πολιτισμική κατανάλωση για να φανεί η σχέση υλικής και πολιτισμικής ανισότητας η οποία ενδιαφέρει την πολιτική οικονομία..